კაზუსი ადამიანის უფლებების თემიდან

კაზუსის მომცემულობა

კანონმდებლობით დადგენილი წესით რეგისტრირებულმა რელიგიურმა გაერთიანებამ -„საქართველოს მუსლიმათა კავშირმა“ ააშენა მეჩეთი თბილისში, საბურთალოს რაიონის ერთ-ერთ მჭიდროდ დასახლებულ უბაში. მეჩეთის მინარეთდან მუეძინი ყოველდღიურად, გამთენიისას ასრულებს ტრადიციულ რელიგიურ რიტუალს – ხმამაღალი ყვირილით მოუწოდებს მუსულმან მორწმუნეებს მეჩეთში ლოცვისაკენ. მუეძინის ყვირილით შეწუხებულნი არიან უბნის არამუსულმანი მოსახლეები. მოსახლეობის ინტერესების გათვალისწინებით, ქალაქის მერიის საზოგადოებრივი წესრიგის დაცვის სამსახური იღებს გადაწყვეტილებას, მოსთხოვოს მუეძინს აღნიშნული რელიგიური რიტუალის დაბალ ხმაზე შესრულება. აღნიშნული გადაწყვეტილება ეფუძვნება“ ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ“ საქართველოს ორგანულ კანონის მე-16 მულხლის პირველი პუნქტის „ჰ“ ქვეპუნქტს, რომლის თანახმადაც ადგილობრივ დონეზე საზოგადოებრივი წესრიგის დაცვა თვითმმართელი ერთეულის ექსკლუზიურ უფლებამოსილებად არის გამოხადებული. რელიგიური გაერთიანება – „ქართველ მუსულმანთა კავშირი“ მიიჩნევს, რომ მერიის სამსახურის გადაწყვეტილება ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის მე-19 მუხლს და არღვევს მისი, როგორც რელიგიური გაერთიანების, ძირითად უფლებას, ამასთან, გაერთიანება ქალაქის მერიას მიუთითებს იმ გარემოებაზე, რომ თბილისის ცენტრალურ უბანში ეკლესიების სამრეკლოდან არანაკლებ დაბალ ხმაზე რეკენ ზარები. არის თუ არა დასაბუთებული გაერთიანების პრეტენზია??

ამოხსნა

კაზუსი თავისი ამოხსნით

კაზუსი

რეზო, რომელიც ოცნებობს შეიძინოს ნოკია N 95 მოდელი, ვერ ახერხებს მოიპოვოს აღნიშნული ტელეფონის ღირებულება ერთიანად, ვინაიდან იგი დასაქმებულია სამშენებლო კომპანიაში და მისი შემოსავალი ყოველთვიურად შეადგენს 600 ლარს. ის მეგობრისაგან შეიტყობს, ახალი მაღაზიის შესახებ, რომელიც მობილური ტელეფონებით ვაჭრობს და მომგებიან წინადადებასაც სთავაზობს კლიენტებს. კერძოდ, კი აღნიშნული მაღაზიის სარეკლამო რგოლში მოისმენს, რომ ნებისმიერი მობილური ტელეფონის ყიდვის მსურველს შეუძლია შეიძინოს ტელეფონი ყოველგვარი გარანტიისა და სხვა რთული პროცედურის გარეშე თავის ფასში. რეზო სასწრაფოდ მიეშურება მაღაზიაში და აზუსტებს დეტალებს. გამყიდველი ნინო ატყობინებს, რომ მაღაზიის მიერ განხორციელებული შეთავაზება უნიკალურია, ვინაიდან გადასახდელი თანხის განვადება შესაძლებელია 5 წლამდე ვადაზე გაიწეროს. აღფრთოვანებული რეზო დებს ხელშეკრულებას და მაქსიმალურ ვადას 3 წელს განსაზღვრავს ხელშეკრულებით. ამასთან, იგი გამყიდველთან საუბარში მიდის აღნიშნულ დასკვნამდე, ვინაიდან, გამყიდველის განმარტებით რეზოს ნებისმიერ დროს შეეძლება გრაფიკს გადაუხვიოს და წინასწარ და უფრო მეტი რაოდენობით გადაიხადოს, ანუ, ვადაზე ადრე დაფაროს განვადების თანხა. იგი შესაბამისად, დაუფიქრებლად აწერს ხელს სამწლიან განვადების ხელშეკრულებას და მისი ტელეფონის გადასახადის გრაფიკს.

ექვსი თვის შემდეგ ის მოულოდნელად იღებს საზღვარგერეთ მცხოვრები ძმისაგან საჩუქრად 2000 ლარს და დაუყონებლივ გადაწყვეტს დაფაროს ტელეფონის დარჩენილი სრული თანხა. გამყიდველი კი განუმარტავს, რომ სამწლიანი 20 %-იანი განვადების გათვალისწინებით % 1200 ლარს შეადგენდა, ტელეფონის ღირებულება 2000, გადახდილი %-ის (200 ლარის) გამოკლებით ბანკი ითხოვს 1000 ლარის დარჩენილი პროცენტისა და ძირითადი თანხის 1665 ლარის გადახდას. რეზი აღშფოთებულია, ის თვლის, რომ გამყიდველი ატყუებს მას სთხოვს რა იმ დარჩენილი დროისათვის %-ის გადახდას, როდესაც განვადება აღარ იარსებებს. ეს მაშინ, როდესაც შეთავაზება მაღაზიის მიერ არ ითვალისწინებდა პროცენტის გადახდას, ვინაიდან ტელეფონი თავის ფასში იყიდებოდა. გამყიდველი მიუთითებს მაღაზიის შიდა ინსტრუქციაზე, რომელიც მაღაზიის სარეკლამო ბუკლეტშიდაც არის ასახული. ხელშეკრულებაში აღნიშნულის შესახებ მითითება არ არსებობს.
რეზოს უფლებები.

ა მ ო ხ ს ნ ა:

ვალდებულებითი სამართალი – კაზუსი

ვაგრძელებ კაზუსების თემას და ამჯერად შემოგთავაზებთ კაზუსს ვალდებულებითი სამართლიდან, თავისი ამოხსნით.

კაზუსი:

რესტორანი “სამწვადე“ უგემრიელესი საფირმო კერძების დამზადებით არის სახელგანთქმული. რესტორანი კლიენტებს განსაკუთრებული ღვინოების დიდ არჩევანს სთავაზობს, რომელსაც იგი კახეთში, ღვინის მწარმოებელი კომპანია “ვაზის ნაჟურისაგან“ ყიდულობს. პარტნიორების თანამშრომლობა წლებს ითვლის. ორ თვეში ერთხელ კომპანია იღებს შეკვეთებს რესტორნისაგან შესაბამისი რაოდენობისა და სახეობის ღვინის მიწოდებაზე. 1 თებერვალს რესტორნის მენეჯერი შეკვეთის მორიგ დაზღვეულ წერილს უგზავნის კომპანიას, სადაც სთხოვს 10 ყუთი მანავის მიწოდებას, ტრადიციულად, თვის 10 რიცხვისათვის. 3 თებერვალს ფოსტისგან იღებს პასუხს, რომ კომპანიას წერილი ჩაბარდა. 11-ში რესტორანში გრანდიოზული ბანკეტია დაგეგმილი. 10-ში საღამოს 5სთ-ზე სამზადისში მყოფი რესტორნის მენეჯერი აღმოაჩენს, რომ ღვინის პარტია არ ჩამოსულა. იგი შეშფოთებული ურეკავს კომპანიას, სადაც პასუხობენ, რომ ხელმძღვანელობა გამოიცვალა და მათ აღარ სურთ ურთიერთობის გაგრძელება რესტორანთან, რადგანაც კონკურენტ რესტორანთან გააფორმეს შეთანხმება და რომ ღვინოებს არ ელოდონ, რადგანაც კომპანიას რესტორნის შეკვეთაზე თანხმობა არ განუცხადებია, შესაბამისად, შეთანხმებაც არ ყოფილა. სასოწარკვეთილი მენეჯერი მთელი ღამის განმავლობაში ეძებს სასმელს. საბოლოოდ, მეორე დილით იგი მოიტანს სასმელს, რომელიც რესტორანს 1000 ლარით ძვირი უჯდება. ბანკეტზე მოსული სტუმრები სიამოვნებით მიირთმევენ „ღვინოს“, მაგრამ მათი სიამოვნება დიდხანს არ გასტანს, რადგანაც მალე აღმოჩნდება, რომ სასმელმა მათი დიდი ნაწილის მოწამვლა გამოიწვია. სასამართლო პროცესების თავიდან აცილების მიზნით რესტორანი იძულებული ხდება, გადაუხადოს მათ მკურნალობის ხარჯები – 2 000 ლარი, აგრეთვე, იმიჯის შენარჩუნების მიზნით, არ ითხოვს ბანკეტის საფასურის ნაწილის, 5000 ლარის ანაზღაურებას, რომელიც მეორე დღეს უნდა დაეფარათ მოქეიფეებს.
რესტორანი ითხოვს მიყენებული ზიანის ანაზღაურებას კომპანიისაგან. აქვს რესტორანს მოთხოვნა ღვინის კომპანიის მიმართ?

ამოხსნის სქემა:

კაზუსი გირავნობის თემიდან (ამოხსნა)

რადგან ზოგიერთ უნივერიტეტში  შუალედური გამოცდების კვირაა, გადავწყვიტე ერთი კაზუსი შემომეთავაზებინა გირავნობის თემიდან, თავისი ამოხსნით. თანაც, აღნიშნული კაზუსი გამოადგება არამხოლოდ იურისტებს, არამედ ნებისმიერ პირს, რომელიც დაინტერესებულია გირავნობის საკითხით.

კაზუსი:

ასანიძემ სტანდარტ ბანკიდან აიღო სესხი 1000 ლარის ოდენობით და ბანკის მოთხოვნის უზრუნველსაყოფად რეგისტრირებული გირავნობის გზით დააგირავა ანტიკვარული ვიოლინო. ასანიძეს ბანკისთვის ვალი უნდა დაებრუნებინა 2011 წლის 1 ივნისს. ამის შემდეგ ასანიძემ რესპუბლიკა ბანკისაგან ისესხა ასევე 1000 ლარი და მასთანაც ანტიკვარულ ვიოლინოზე გააფორმა რეგისტრირებული გირავნობა. ასანიძეს ამ ბანკისათვის ვალი უნდა დაებრუნებინა 2011 წლის 1 აპრილს. ამდენად, პირველი მოგირავნის სტანდარტ ბანკის გირავნობა წინ გაუსწრებს რესპუბლიკა ბანკის გირავნობას.

ასანიძემ რესპუბლიკა ბანკს ვერ დაუბრუნა ვალი, რის გამოც ამ უკანასკნელმა სტანდარტ ბანკთან შეთანხმებით მოახდინა გირავნობის საგნის რეალიზაცია. ვიოლინოს გაყიდვიდან, სხვა ხარჯების გამოკლების შემდეგ, დარჩა 1000 ლარი, რომელიც შეხვდა წინა მოგირავნეს სტანდარტ ბანკს. რეალიზაციის განმახორციელებელი მოგირავნის მოთხოვნა დარჩა დაუკმაყოფილებელი. ამიტომაც მან მიმართა სარჩელით ასანიძეს და მოითხოვა სესხის გადახდა სხვა ქონებიდან. სწორია თუ არა მისი მოთხოვნა?

ამოხსნა: